بسم الله الرحمن الرحیم
نکته:
در آیات کریمه ی قرآن حکیم ک دقت می کنیم می بینیم در 115 جایگاه و موطن، کلمه ی « بسم » آمده و در چهار جایگاه و موطن، کلمه ی « باسم ». در 115 جایگاه، بدون « الف » و در چهار جایگاه، با « الف ».
نکته:
در آیات حکیم قرآن مجید، در آن 115 موطن و جایگاه، « بسم الله » است و در آن چهار موطن و جایگاه، «بسم ربّ ».
پس « اسم الله » را مفهوم و تجلّی و ظهوری است و « اسم ربّ » را مفهوم و تجلّی و ظهوری دیگر.
آنجا ظهور و تجلّی در مقام الوهیّت است و اینجا ظهور و تجلّی در مقام ربوبیّت.
نکته:
برخی گفته اند ریشه و اصل و امّ کلمه ی « اسم »، یا « وسم » است؛ یا « سمو ».
« وسم » بمعنای علامت و نشانه ای ک با آن تمییز و عرفان حاصل می شود.
« سمو » بمعنای رفعت و بلندی است.
و وقتی در آیات کریمه ی قرآن حکیم تعمق و تدبر می کنیم در می یابیم که:
ریشه ی « وسم » را ک جستجو می کنیم، فقط مشتقات « اسم » از آن منتج می شوند. ولی ریشه ی « سمو » را ک جستجو می کنیم علاوه بر مشتقات اسم، کلمات « سماء » و « سماوات » نیز منتج می شوند.
پس می توان گفت:
ریشه ی « وسم » خالص و مطلق برای کلمه ی اسم است ولی ریشه ی « سمو » مقیداتی نیز بهمراه دارد.
نکته:
شاید سوال پیش بیاید ک چرا « ب » ظرف مبسوط و دحو شده است و نقطه و هبوط و .
بدان ای عزیز:
اولاً: در ساختار و نظام عالم هستی، هر حرفی، و هر کلمه ای، و هر عددی دارای جایگاهی، خاص خویش است.
ثانیاً: حروف و کلمات و کلام کتاب قرآن، از سوی حق تعالی است ک حکیم است و چه در ذات، چه در صفات و چه در افعال، حکمتش جاری است. هر حرف، با هر شکلی و صورتی ک مقرر شده، با یک نقطه یا دو نقطه، ممتد و مبسوط یا مخزون و محفوظ ( در شکل و صورت ن )، یا خمیده و منحنی ( در شکل و صورت د )، دندانه دار و پله ای ( در شکل و صورت س )، یا هر شکل و صورت دیگر، همه حکیمانه است و هریک در خود اسراری نهفته دارد.
و حتی اینکه اینجا، در مبدأ کلام الله الحکیم، نقطه ی آغازین خلقت کلام الله، و ابتدای فاتحة الکتاب وجودی موجودات عالم هستی، حرف « ب » صادر شده است؛ خود اسرار و حقایقی نهفته و پنهان دارد.
.
و الحمدللهِ کما هوَ أهلُه
********************
درباره این سایت