بسم الله الرحمن الرحیم
.
قُل أعوذُ بِرَبِّ الفلق
مِن شرّ ما خلق
.
بگو ای پیامبر
ای بنده ی من
ای هر که هستی.
بگو پناه می برم به ربّی که فلق را ربوبیت می کند.
فلق؟
پناه می برم به ربّ فلق،
از شرّ هرچه خلق کرد.
.
آیات عجیبی است.
نفرمود ای پیامبر بگو پناه می برم به تو که ربّ فلق هستی.
پناه می برم به ربّ فلق.
از شرّ هرآنچه خلق کرد.
چه کسی خلق کرد؟
چه چیز را خلق کرد؟
این شرّ، کدامین شر است؟
.
وَ مِن شَرِّ غاسِقٍ إذا وَقَب
و پناه می برم به ربّ فلق
از شرّ آن تیره کننده و تاریک کننده و ظلمت بخش
که تیرگی و ظلمت و تاریکی و شرّ و بدی و پلیدی خویش را فرا می افکند.
.
وَ مِن شَرِّ النَّفّاثاتِ فی العُقَد
و پناه می برم به ربّ فلق
از شرّ آن نفوسی که گره در کار دیگران می اندازند.
در جانهای پاک، پلیدی خویش را می دمند.
.
وَ مِن شَرِّ حاسِدٍ إذا حَسَد
و پناه می برم به ربّ فلق
از شرّ حاسد، زمانی که حسادت می ورزد
**************
آنانکه شرّ از خود ایجاد می کنند و به مخلوقات دیگر حق تعالی شرّ می رسانند،
بدانند که این رذیله ی آنها جز از سر حسادت نیست.
به چه حسادت می کنند؟
به کمالات محسود؟
راه بسته نیست.
با حسادت به جایی نمی توان رسید.
طیّ طریق باید کرد.
جان به لب باید آورد.
أعوذُ بِرَبِّ الفلق
درباره این سایت